berghain, βερολινο. παρασκευη προς σαββατο.

"λοιπον, φιλεναντεν, η ωρα ειναι 6 και 37 το πρωι κι εγω δηλωνω οτι ειμαι καλα, οτι ολα ειναι ενταξει και οτι το παρτυ μολις τωρα αρχιζει".

τα στορια στα παραθυρα κλεινουν για να μην μπει μεσα το φως, η μουσικη δυναμωνει, ο κοσμος στην πιστα σηκωνει τα χερια ψηλα, ναι, ειμαστε ολοι εδω για να περασουμε καλα, ανθρωποι απ'ολο τον κοσμο, η σεξυ φατσουλα απο το προηγουμενο κλαμπ ειναι κι αυτη εδω και περνωντας μπροστα απο το μπαρ μου χαμογελαει -οπως καταλαβαινω εγω- με νοημα, μια τυπισσα κατι μου λεει για το μπουφαν του γκομενου της, της απανταω οτι ολα καλα και να μην ανησυχει, εκεινος ο τυπος που σφυριζει ρυθμικα στη μουσικη εχει ξεφυγει τελειως, μια drag queen ντυμμενη θειτσονι (with a twist) περναει χαχανιζοντας αγκαλια με εναν bear φ-τ-υ-σ-τ-ο-ς ο μπασιστας των scissor sisters (γουφ!).

ναι, ειμαστε ολοι εδω για να περασουμε καλα, η επικοινωνια ειναι λυμμενη, υπαρχει κατι που μας συνδεει, ειμαστε εδω και καπως νιωθω οτι εμεις ειμαστε οι "εκλεκτοι".

ή πολυ πιο απλα το κουμπι μου τα 'χει σκασει.


οταν μετα απο ωρα βγαινουμε εξω, ο χλωμος πρωινος ηλιος αναμεσα στα βιομηχανικα κτηρια μας φαινεται το πιο αποκοσμο θεαμα.



τιτ, αθηνα. κυριακη προς δευτερα.

"φιλεναντεν, η ωρα ειναι 4 και 7 το πρωι και ξαφνικα δε νιωθω καθολου καλα. ελπιζω να εισαι σπιτι μονη σου και να κοιμηθουμε αγκαλια αποψε. χρειαζομαι επειγοντως προδερμ".

αυτο ειναι το τεταρτο ή το πεμπτο μπαρ που μπαινουμε. εχω χασει το μετρημα.

"μαλακα, κοιτα: ο γκαβλιαρης".

["ενταξει, το ξερω οτι δεν ειναι ο καθολου τυπος μου, αλλα ειναι πολυ γκαβλιαρης". ετσι, του εμεινε το ονομα]

ναι, πραγματι ειναι αυτος. ενα γκομενακι που ειχα γνωρισει πριν τα χριστουγεννα και που ειμασταν στο τσακ να γινει κατι. ποτε δεν καταλαβα πού ακριβως στραβωσε η φαση. ηταν ενα μινι-κολλημα της ταξεως των δυο εβδομαδων. τωρα ειναι εδω, αλλα οχι μονος του. ο κυριος που μπηκε μαζι μας φαινεται να εχει κατι μαζι του.

τι φαινεται δηλαδη, αφου φιλιουνται κανονικα.

[φακ...]

το παιζω κουλ και προσπαθω να αφησω τη μουσικη να με παρασυρει σε φαση "ειναι μια τρελη βραδια καρναβαλιου, οπου ολα ειναι πιθανα και το μπαρ ειναι γεματο με υπεροχες φατσες".

δε λειτουργει.
νιωθω τα ποδια μου βαρια καθως προσπαθω να χορεψω, ενω ριχνω συνεχεια κλεφτες ματιες. κατι λεει στη φιλεναδα του και μαλλον κοιτανε προς τα 'δω.

[φακ φακ φακ...]

ειναι ηλιθιο, το ξερω, αλλα δεν αισθανομαι πολυ καλα. χαιρεταω και φευγω.

ανακατευομαι απιστευτα, αλλα λεω οτι ειμαι και αξιοπρεπης και οτι δε θα κανω εμετο στη μεση της αθηνας. ισως, αν μπω στα στενα του ψυρρη να βρω ενα σκοτεινο σοκακι.
στριβω τη γωνια και βγαινω μπροστα απο ενα κλαμπ με πολυ κοσμο απ'εξω.

"μαλακα, κρατησου!".

παιρνω βαθειες ανασες και συνεχιζω να περπαταω. η τσικνα απο τα υπαιθρια βρωμικα με ανακατευει περισσοτερο. απο πού πανε τωρα; ας παω απο ερμου.
το σπιτι δεν ειναι πολυ μακρια.

χτυπαει το τηλεφωνο. ειναι η φιλεναντεν και δεν ειναι στα καλα της.
ξερω τι εγινε. το τεστ βγηκε θετικο, πραγμα που σημαινει οτι την παρασκευη εχουμε χειρουργειο.

"περιμενε, σε πεντε λεπτα ειμαι εκει".

η αδιαθεσια μου περναει με τη μια και ανοιγω το βημα.

τη βρισκω στην τραπεζαρια να διαβαζει ενα βιβλιο. την παιρνω αγκαλια και τη φιλαω.

-τι ειναι ολες αυτες οι υπερευαισθησιες τελευταια;

-δεν ξερω, φιλεναντεν, πιθανον να φταιει το κουμπι, αλλα δε νομιζω οτι ειναι μονο αυτο. ειναι ωραιο πραγμα η αγαπη και οι αγκαλιες και αποψε πραγματικα εχω αναγκη να κοιμηθουμε παρεα. εχω να προσφερω ενα πουπουλενιο παπλωμα και μια τριχωτη αγκαλια. θα κοιμηθουμε και αυριο θα ειμαστε καλα και θα δουμε τα πραγματα με αλλη προοπτικη. ξημερωνει καθαρα δευτερα και θα ανεβουμε στου φιλοπαππου μαζι με τα πιτσιρικια να κοιταμε τους χαρταετους και θα βαζουμε μικρες ευχες στον καθενα απ'αυτους -να μη μεινουμε μονοι, να εχουμε παντα μια φιλεναντεν, να βρουμε ενα σπιτι, να περναμε οσο καλα γινεται- και οποια ευχη-χαρταετος παει πιο ψηλα, αυτη θα πραγματοποιηθει.

-κοιτα: πραγματικα νομιζω οτι πρεπει να τα κοψεις ολα αυτα που παιρνεις, αλλα, ενταξει, παμε για υπνο.


σβηνω το πορτατιφ και μιλαμε χαμηλοφωνα στο σκοταδι, μεχρι που βυθιζομαστε σ'εναν γαλαζιο υπνο.

[εδω, θα μπορουσε να πεσει το butterscotch απο τις cocorosie.
η καμερα μας κοιταζει για λιγο απο την πορτα του μπαλκονιου μου, κανει ενα track out και επειτα σηκωνεται για να αποκαλυψει την πολη με τις ταρατσες και τις κεραιες και το πρωτο φως που ξεμυτιζει πισω απο τον υμηττο].

[δικο σου]