δεν μιλανε πολυ. συνεννοουνται καπως με το βλεμμα, αλλα ο πραγματικος διαλογος εκτυλισσεται πανω σ'ενα μπλοκ ζωγραφικης που βρισκεται αναμεσα τους: αυτος ζωγραφισε ενα αγορι που δεν μπορει να αγκαλιασει την κοπελα γιατι βρισκεται εγκλωβισμενη μεσα σε ενα μπουκαλι. αυτη ζωγραφισε ενα κοριτσι με ενα κεντρι.
πρωτη φορα την ειδε ενα μεσημερι στο μετρο και χαθηκε να την κοιταει. το ιδιο βραδυ βρεθηκε τυχαια σπιτι της με μια παρεα. ισως τελικα καποιες συμπτωσεις να μην ειναι απλα συμπτωσεις.
τις επομενες τεσσερεις ημερες θα ανταλλαξουν κι αλλα κωδικοποιημενα μηνυματα μεταξυ τους. τις επομενες τεσσερεις ημερες το μονο που μπορουμε να κανουμε εμεις ειναι να παρακολουθουμε διακριτικα απο αποσταση, πατωντας στις μυτες των ποδιων μας, κρατωντας τις ανασες μας μην ενοχλησουμε αυτο το μεγαλυτερο απο τη ζωη θαυμα που συντελειται μπροστα μας.
σσσσ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου