οκ. εχουμε μπει ηδη σε καθοδικη πορεια. σε λιγο προσγειωνομαστε. παρακαλεισθε να εχετε το καθισμα σας στην ορθια θεση και η ζωνη σας να ειναι ασφαλισμενη.
ο καιρος εχει αρχισει να ζεσταινει. πλεον καθομαστε στο χορταρι με τις ανθισμενες μαργαριτες και εκεινα τα κιτρινα που δε θυμαμαι πώς τα λενε. μπορεις να νιωσεις την υγρασια να εξατμιζεται και το χωμα να στεγνωνει.
εγω εξω, εγω μεσα, εγω στο δικτυο. τριχασμος προσωπικοτητας.
ειμαι, κανω, θελω.
μ' αυτη τη σειρα.
μου φαινεστε ολοι αστειοι, γι' αυτο σας κλεινω το ματι και σηκωνω αδιαφορα τους ωμους. ομορφα πραγματα αχνοφαινονται μπροστα, αν ειμαστε τυχεροι ισως συναντησουμε και καινουργιους συναρπαστικους συνενοχους, ισως βεβαια να φταιει απλα η ανοιξη, αλλα παλι τι σημασια εχει, αφου ειναι ομορφα.
[και στην τελικη τι θα πει οτι θελεις να εχεις παντα επαφη μ' αυτο που λεμε πραγματικοτητα; προφανως και εχεις. τα πραγματα δεν ειναι ή αυτο ή εκεινο, ειναι και αυτο και αυτο εκεινο την ιδια στιγμη: εγω εξω, εγω μεσα, εγω στο δικτυο. η συναντηση και ο εκαστοτε συνδυασμος ολων αυτων παραγει αυτη την εμπειρια που εσυ συνοψιζεις σε μια αφηγηση παντα λειψη (αυτο τωρα ακουστηκε καπως, γι' αυτο σταματω).]
μετα απο 6 ημερες αγνοιας γυρισε επιτελους το καλο μας πνευμα, ο θανουλης. και ο γιαννης γυρισε (μπιατς! μπιατς!). ο αλεξ ειναι στην αθηνα, αλλα ερχεται κι αυτος απο δευτερα.
σημερα ειδα μια μελισσα φορτωμενη με γυρη και μου θυμισε ντοκιμαντερ στην εκπαιδευτικη τηλεοραση. πρεπει να ειναι η πρωτη φορα που βλεπω αυτο το πραγμα λαϊβ.
κυλιεμαι πανω στο γρασιδι, μετα τεντωνομαι και οριζω τα νεα μου ορια (ή καλυτερα: οριζοντες).
ειναι πολυ ομορφο, να το κανεις κι εσυ.
παω τωρα μη με ψαχνει κανεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου