αλλη μια υποσχεση.

κρυο ξανα.

στις μικρες λιμνες με το νερο σχηματιζονται κρουστες παγου τα πρωινα. τις χαϊδευω με την ακρη της αρβυλας, τις νιωθω που γλυστρανε και μετα τους κανω μια κρακ και θρυμματιζονται:



το σπασιμο των παγων.




σε λιγες μερες θα ειμαι ξανα πισω στην πολη και αυτη τη φορα θα παρω τηλεφωνο.

γιατι αποφασισα οτι ειναι λιγο χαζο να τ'αφησω ετσι.




εσυ παλι κανε ο,τι θελεις.