17.1.06

κι ακουμε "σ'αγαπω".

"ειναι μερικοι ανθρωποι που δεν ειναι σιγουροι αν τους αγαπανε".

τοτε ηταν που χτυπησε το τηλεφωνο. ειχαμε καιρο να μιλησουμε. ειχα αποφασισει να παρω τις αποστασεις μου με τη σκεψη οτι ο καλυτερος τροπος για να καταπολεμησεις την επιθυμια ειναι να την ξεριζωσεις. ή εστω να προσποιηθεις οτι δεν υπαρχει.

αδικος κοπος: ο ενθουσιασμος και η παιδικοτητα στη φωνη σου μου τα εφεραν ολα πισω.

ολα.

ειπαμε οτι θα βρεθουμε παρασκευη ή σαββατο. ετσι οπως εχουν τα πραγματα θα ειναι η τελευταια μας συναντηση για καιρο.

ή και για παντα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: