κυριακη πρωι.

ξαφνικα εχασα τον κοσμο.

τι γυρευω εγω σ'αυτο το κρεβατι, σκεφτηκα. κοιταξα αυτον που ειχα διπλα μου και δεν μου ηταν καθολου ποθητος. κι ομως τον ειχα διπλα μου.

αυτη τη φορα μου εδειξε και μια φωτογραφια του οταν ηταν νεωτερος. φανταζομαι οτι αυτη η φωτογραφια δε βρεθηκε τυχαια πανω στο τραπεζακι του καθιστικου. αρα, τι στο καλο σκεφτοταν για μενα; τι αφηγηση ειχε πλασει στο μυαλο του; η ιδεα με πανικοβαλε.

ειπα οτι πρεπει να φυγω, σηκωθηκα και αρχισα να ντυνομαι με γρηγορες κινησεις. δε μπηκα στον κοπο να βρω μια δικαιολογια. απλα ζητησα συγνωμη και υποσχεθηκα να αναπληρωσω καποια αλλη φορα. ετσι αοριστα.

βγηκα στον κεντρικο δρομο και αρχισα να περπαταω χωρις σχεδιο για το πού θα παω. παρασκευη βραδυ, αλλα ο περισσοτερος κοσμος την εβγαζε σπιτι του -πού να τρεχεις τωρα μ'αυτο το κρυο...

πηγε ο καυλωμενος φανταρος να γαμησει, αλλα στην πορεια ανακαλυψε οτι δεν ηταν αυτο που του ελειπε πραγματικα. ουτε οι αγκαλιες του λειπουν πραγματικα. εχει αλλα τηλεφωνα αποθηκευμενα σε περιπτωση που χρειαστει κατι τετοιο.



ξημερωματα κυριακης σ'ενα παρτυ που θα μπορουσε να ειναι και καλυτερο, αλλα κατσαμε -κι εγω δεν ξερω γιατι. μεσα τα κουρελια τραγουδανε ακομα. εμεις εξω, στο πισω μπαλκονι, καπνιζουμε ενα τζοιντ.

η αρ. μου λεει πως τωρα νιωθει καλυτερα με τη σχεση της. εχει προσαρμοστει στο γεγονος οτι ο καλος της ειναι πολυγαμικος. στην αρχη την τρελαινε η ιδεα οτι μπορει να κοιμηθει και με καποια αλλη. τωρα, ομως, αισθανεται οτι "υπαρχει μια βαση" και νιωθει καλα.

το "ασχημα" εγω το εχασα καθως ημουν μακρια, αλλα αντιλαμβανομαι οτι για να μου τα λεει ολα αυτα τωρα, πρεπει οντως να ζοριστηκε αρκετα τοτε.

"εχασα τον ρομαντισμο μου, αλλα νιωθω οτι ωριμασα".

κι εγω καπως ετσι το ειδα, οταν συνεβη σε μενα -θυμαμαι ποτε ακριβως συνεβη αυτο, τις αποφασεις που αναγκαστηκα να παρω, τις τεραστιες διαδρομες που εκανα στην πολη, γιατι οι τεσσερεις τοιχοι με επνιγαν.

ειναι αραγε αυτο η αρχη της ενηλικιωσης; ή εστω ενα βημα προς αυτη την κατευθυνση;



ενα απογευμα στο φυλακιο συζητουσα με εναν απο τους πιτσιρικαδες εκει. 19 ετων αυτος, του ριχνω δεκα χρονια.

πριν δυο εβδομαδες ειχε γνωρισει μια κοπελα στο πλοιο και τα εφτιαξαν. φουλ ερωτευμενος, εκανε ηδη σχεδια για το μελλον -πώς θα πηγαινοερχεται απο την κρητη ως τη σαμο για να βλεπονται, κτλ. μαλιστα, με τα 60 ευρω που του εβαλε ο πατερας του για να περασει, αυτος πηγε και της αγορασε δωρο εναν σταυρο (τωρα δεν ειχε λεφτα ουτε για τσιγαρα).

δεν ξερω κατα ποσο η κοπελα εκτιμησε την κινηση του στ., εγω παντως τον ειχα παρει λιγο στο ψιλο ("μα σταυρο, ρε μαλακα; δεν επαιρνες κατευθειαν τη βερα;").

"καταλαβαινω τι μου λες, αλλα αυτη ειναι και η διαφορα μας", μου ειπε. "εγω καθε φορα πιστευω οτι αυτο που ξεκιναω θα κρατησει για παντα, γιατι αυτο θελω, ενω εσυ απο την αρχη βλεπεις το τελος".

"γιατι αυτο θελω;", συμπληρωσα μεσα μου.


πισω στην κυριακη πρωι. λιγο πριν πεσω σχεδον λιποθυμος στο κρεβατι, μια στιγμη εξαιρετικης διαυγειας.

ειμαι ηρεμος και ολα ειναι καλα.