προσπαθω αυτες τις μερες να δω τι στο καλο θα κανω στις γιορτες. παιρνω τηλεφωνα και ρωταω τα παιδια τι σκεφτονται. αφενος πρεπει να δω ποτε θα ζητησω αδεια απο το λοχαγο, αφετερου, θελω να εχω μπροστα μου κατι να προσβλεπω κι ας ξερω οτι τις περισσοτερες φορες, οταν κανεις σχεδια τα οποια καταστρωνεις μεχρι και την τελευταια λεπτομερεια, απογοητευεσαι γιατι εχεις αυξημενες προσδοκιες.
τεσπα, δεν ειναι εκει το θεμα. το θεμα ειναι οτι σκεπτομενος ολα αυτα, μου ηρθε στο μυαλο η 31 δεκεμβριου του 2003.
αμστερνταμ, τσουχτερο κρυο, εγω, η μιριαμ και ο αντονιο, σ’ενα μικρο ισογειο σπιτι στην τουρκικη γειτονια. φαγαμε ενα υπεροχο ψαρι που ειχε φτιαξει ο αντονιο (πολυ τον ζηλευω για την ευκολια με την οποια αυτοσχεδιαζει στο μαγειρεμα), ειχαμε πιει κατι κρασια, μετα πλακωσαμε τους μπαφους και ενα μεταξα olympic reserve που ειχα φερει εγω. ολο λεγαμε οτι θα παιρναμε τα ποδηλατα να κατεβουμε κεντρο να δουμε τα πυροτεχνηματα στην πλατεια, αλλα εννοειται οτι μετα απο μια τετοια κραιπαλη κανεις μας δεν ειχε ορεξη να κουνηθει.
ειδα το ρολοϊ πεντε λεπτα πριν μπει ο καινουργιος χρονος. πεταχτηκαμε εξω με το μεταξα και τα ποτηρια μας και πηγαμε τρεχοντας στην πλατεια που ηταν διπλα. ειχε μαζευτει αρκετος κοσμος και συνεχως ερχοντουσαν κι αλλοι.
νωριτερα ειχαμε πιασει μια συζητηση για τους καγκουρες (που εχουν τετοιους και στην ιταλια και τους λενε tamaros) και βλεποντας τους τουρκους tamaros να περνανε με τα αυτοκινητα με τη μουσικη τσιτα και να κανουνε κοντρες στο ποιος θα πεταξει τα πιο πολλα βεγγαλικα, καταληξαμε οτι τους αγαπαμε, γιατι βαζουν τα πυροτεχνηματα στη ζωη μας.
φιληθηκαμε και αγκαλιαστηκαμε, εκει, στη γωνια εκεινης της πλατειας και ενιωσα πραγματικα ευτυχισμενος και γεματος. γιατι ειχα φτιαξει αλλη μια οικογενεια, γιατι το 2004 προμηνυοταν υπερλαμπρο, γιατι ενιωθα ελευθερος και ικανος να κανω τα παντα, γιατι σχεδιαζαμε την τελεια ταινια (αλλα κυριως γιατι τη ζουσαμε).
μετα βρηκα μια δικαιολογια να τους αφησω μονους, πηρα το ποδηλατο και γυρισα καποια μπαρακια στο κεντρο. κατεληξα σε μια σαουνα μεχρι τις 5 το πρωι.
επιστρεφοντας σπιτι εκοψα δρομο μεσα απο το vondel park. ενας ποδηλατης που με προσπερασε μου ευχηθηκε καλημερα και happy new year.
η ευχη του επιασε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου