τα πραγματα απλα συμβαινουν και το να προσπαθεις να φτιαξεις μια αφηγηση που να τα τακτοποιει ολα σε ενα συστημα σχεσεων αιτιου - αιτιατου ειναι ανωφελο. δεν εχεις ποτε ολα τα δεδομενα, οποτε η αφηγηση σου δεν ειναι παρα μια εκδοχη αναμεσα στις τοσες πιθανες.
ολα αυτα ειναι γνωστα (και -μεταξυ μας- καπως μπαναλ).
τιποτα μωρε... απλα, μιας και ο κοσμος μου φτανει στο τελος του (κι εσυ δεν το ξερεις ακομα), θα ηθελα μια αγκαλια και μια επιφαση συντροφικοτητας αυτες τις μερες. εσυ ομως εισαι χαμενος στα δικα σου, τα οποια μονο να τα μυριστω μπορω, αφου δε με βαζεις μεσα (και ενδεχομενως, καλα κανεις).
απλα, οταν διαβαζω αυτα που γραφεις, καπου στεναχωριεμαι, γιατι νομιζω οτι νοιαζομαι καπως για σενα και θα ηθελα να σου πω οτι ειμαι εδω και θελω να ασχοληθω μαζι σου και οτι αυτο δε θα επρεπε να σε τρομαζει, γιατι δε ζηταω πολλα πραγματα πισω (ζηταω, ομως -ειναι η αληθεια!).
απο την αλλη παλι, ισως το να σωζω τον κοσμο δεν ειναι ακριβως το ταλεντο μου και καλυτερα να τα αφησω ολα αυτα για τους επαγγελματιες (ξερεις... σουπερμαν και τα λοιπα). εξαλλου, δε μπορεις να δωσεις πραγματα στον αλλο με το ζορι (ασε που ειναι και καργα εγωιστικο: ποιος σου λεει οτι ο αλλος τα χρειαζεται ή οτι δεν τα εχει ηδη φαει στη μαπα απο αλλους πριν;).
εχω ομως την αισθηση, οτι πολλες φορες θελουμε να εκπεμψουμε ενα σος, αλλα ο εγωισμος μας δε μας αφηνει να σηκωσουμε το ακουστικο και να παρουμε τηλεφωνο, ομως κατα βαθος προσευχομαστε να χτυπησει και να ακουσουμε κατι σαν "σ'αγαπω" απο την αλλη μερια της γραμμης.
αρκετα μικρη μου καντυ-καντυ. ωρα να πας για υπνο.
ετσι κι αλλιως ειναι περιοδος εκπτωσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου