το σαββατο 14 μαρτη 2009, περιπου 200 ανθρωποι συγκεντρωθηκαν εξω απο την εθνικη λυρικη σκηνη και φιληθηκαν στο δρομο με αφορμη ενα φιλι που κοπηκε στη σκηνη.

φωτογραφιες με καποια απο τα τρικακια + ενα απο τα κειμενα που κυκλοφορησαν εκεινο το βραδυ.






















Ένα φιλί είναι απλώς ένα φιλί.

Δεν είναι η πρώτη φορά, δεν είναι η δεύτερη και σίγουρα δεν ήταν η τελευταία. Η ομοφοβία καλλιεργείται συστηματικά γύρω και μέσα μας, ζητώντας να ελέγξει επιθυμίες, σώματα, τους τρόπους που ακουμπιόμαστε, τη γλώσσα που χρησιμοποιούμε, το πώς καταλαβαίνουμε την αγάπη. Η ομοφοβία είναι μόνο μια όψη αυτού του κόσμου. Στέκεται μέσα στο πλέγμα των σχέσεων που κατασκευάζουν πειθαρχίες, κανονικότητες, τάξη - ατομικότητες χωρίς απορίες και χωρίς όνειρα.

Αλλά τα σώματά μας έχουν σημασία και δεν τα χαρίζουμε πουθενά. Όσο κι αν σήμερα φαίνεται να διεκδικούμε το αυτονόητο, είναι βέβαιο πως η ομοφοβία ανήκει στο παρελθόν, εμείς είμαστε το παρόν, αλλά ταυτόχρονα ερχόμαστε από το μέλλον. Ο χώρος και ο χρόνος διαθλάται και πιανόμαστε από το νήμα της πράξης όσων πριν από εμάς έζησαν πιστεύοντας ότι τα σώματά τους έχουν σημασία. Όσων αρνήθηκαν να δεχτούν τις απαντήσεις, όσων επιχείρησαν να φτιάξουν τις ερωτήσεις, όσων προσπάθησαν να ζήσουν ζωές με νόημα, ζωές με αγάπη.

Δεν είμαστε εδώ για να παίζονται τα έργα στη λυρική όπως τα θέλησε η σκηνοθέτης. Δεν είμαστε εδώ για να υπερασπίσουμε τους θεσμούς της πολιτείας. Ούτε για να υπερασπίσουμε αφηρημένα δικαιώματα. Δεν είμαστε εδώ για να δηλώσουμε την αντίθεσή μας στη λογοκρισία.

Είμαστε εδώ για το πολύ συγκεκριμένο εν δυνάμει των σωμάτων μας. Είμαστε εδώ για να υπερβούμε αυτά που μάθαμε, την ενοχή, την ντροπή, την αδικία, το μίσος του εαυτού και είμαστε εδώ για να φτιάξουμε συλλογικά μια καινούρια γλώσσα, καινούριους τρόπους του υπάρχειν, νέες μορφές που δεν διαχειρίζονται τα περιεχόμενά μας, αλλά τους δίνουν χώρο και λόγο.

Είμαστε εδώ για τη συλλογική ύπαρξη, για τη χαρά του να φιλιέσαι και να αγγίζεσαι Σάββατο βράδυ στο κέντρο της πόλης, είμαστε εδώ για να αντιπαρατεθούμε στις "συνειδήσεις" που προστατεύουν αυτόν τον κόσμο της βίας, των απαγορεύσεων, του ελέγχου, των εξουσιών, της ασχήμιας. Έναν κόσμο φοβικό που πνίγεται μέσα στα σκουπίδια που παράγει.

Είμαστε εδώ απόψε για να φιληθούμε στο δρόμο. Για να μάθουμε την ελευθερία και να διεκδικήσουμε την επιθυμία. Τα σώματά μας, τα ελεύθερα σώματα, θα αρθρώσουν αυτήν την επιθυμία, θα γίνουν επικίνδυνα σώματα.


Ένα φιλί ποτέ δεν είναι απλώς ένα φιλί.



Σάββατο βράδυ,
14/3/09
έξω από τη λυρική


______
[μολις το διαβασα ειπα "σπαραχτικο", αλλά ειναι και πολλα άλλα πραγματα μαζι ;)]