λελε (τρελελε not included).

καμια απολυτως εξαρση, καμια συγκινηση, ουτε νοσταλγια, ουτε πονος του αποχωρισμου, ουτε φωνες, ουτε τιποτα.

μαζεψα ο,τι πραγματα ειχαν μεινει και τα εχωσα οπως οπως στο ρακσακ, παρεδωσα υλικα, αποχαιρετησα οσους απο τους αξιωματικους το αξιζαν (και καποιους που δεν το αξιζαν), μπηκα στο αυτοκινητο του γιαννη και φυγαμε.
δεν κοιταξα πισω.

[...]

απο το αεροδρομιο πηρα το λεωφορειο, κατεβηκα στο συνταγμα να παρω μετρο, πληρωσα κανονικα εισητηριο, το ακυρωσα κι επειτα εγινα ενα με το πληθος.

πλεον ειμαι οπως οι αλλοι (εχω και ταυτοτητα, αν θες να τη δεις).

μπηκα σπιτι, επειτα στο ντους και τελος κατω απο τα σκεπασματα μου.

σημερα ξυπνησα χωρις ξυπνητηρι, εφτιαξα καφε, εβαλα τζουμα στο ραδιοφωνο και καθισα στη βεραντα. εχει ηλιο, τεντωνομαι και νιωθω ανακουφισμενος. καπως πιο ελαφρυς.

επιτελους τελος.

(χε χε!)